ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ

Καλησπέρα. Είμαι η Ειρήνη Χ. εχω και δύο ακόμη αδερφές, γεννηθήκαμε εξωτερικό λόγω οικονόμικης μετανάστευσης των γονιών μας μα στην εφηβεία μας γυρίσαμε Ελλάδα. Ο πατέρας μας ξαναγύρισε εξωτερικό γιατί είχαμε μια μικροεπιχείρηση που πήγαινε πολύ καλά μα η μητέρα μας αποφάσισε να συνεχίζουμε να ζούμε στην χώρα μας με την οικονομική βοήθεια του μπαμπά για λόγους καλύτερης ασφαλείας και πιο θερμής ανθρωπιάς ...

Να μην τα πολυλογώ περάσαμε ήσυχα χρόνια , όλα κορίτσια είχαμε τα διαβασματά μας το πρόγραμμα μας γεμάτο δραστηριότητες η μητέρα μας πάντα στην θέση της, φαγητό στην ώρα του, σπίτι καθαρό, ο μπαμπάς μου μας έπαιρνε συνέχεια τηλέφωνο παρόλο που οι ώρες είχαν διαφορά, κυλούσε η ζωή μας απλά και όμορφα. Τις γιορτές λίγο στεναχωριόμασταν που δεν είχαμε τον μπαμπά μας μέχρι που αρχίσαμε να μεγαλώνουμε να ερωτευόμαστε και να ξεχνιόμαστε από τα της οικογένειας...το θέμα που θα ήθελα να μοιραστώ μαζι σας είναι ο γάμος μου.

Τελικά παντρεύτηκα τον Θανάση ο οποίος ήταν κύριος και σοβαρός , δεν έδινε δικαιώματα και προς εμένα έδειχνε ένα ασταμάτητο ενδιαφέρον. Κάναμε τέσσερα παιδιά...Για να φτάσω σε γάμο μαζί του σημαίνει μάλλον ότι άξιζε ή ότι δεν έβλεπα. Ο Θανάσης με το που έμεινα έγκυος και κάναμε τον γάμο άλλαζε...άρχισε να γίνεται πιο νευρικός σιγά σιγά με απομάκρυνε πιο ξεκάθαρα από τους δικούς μου, κι όσο περνούσε ο καιρός χειροτέρευε με ορμούσε σήκωνε χέρι με απειλούσε κι έφτασε σε σημείο να χτυπά και τα παιδιά μας ...

Δεν χώρισα γιατί τον αγαπούσα αλλά από την στιγή που άρχισε να χτυπάει τα παιδιά κ να απειλεί τον μεγαλύτερό μας γιο θέλω να φύγω από αυτό το μαρτύριο και φοβάμαι...Επίσης έχουμε και πνευματικό όπως λειτουργεί η θρησκεία μας με πνευματικούς πατέρες , εξομολόγους και σαν συμβουλευτές και ο πνευματικός μου , με αποτρεπει από αυτόν τον χωρισμό και αυτά τα χρόνια εγω και τα τέσσερα παιδάκια μου περνάμε πολύ δύσκολα...Οι γονείς μου δεν γνωρίζουν κάτι παρά μόνον η μικρή μου αδερφή διότι έτυχε σε μία γιορτή να έρθει η μικρή εδώ να μείνει μαζί μας ο Θανάσης το ξέχασε και ήρθε πιωμένος..Εκεί που λογοφέραμε στο τραπέζι χτύπησε τον μεγάλο μου διώχνοντάς τον στο δωμάτιο του τιμωρία , πήγε να πάρει μέρος η αδερφή μου λεγοντάς ότι δεν βλέπει κάποιον λόγο να συμβαίνει αυτό και τότε ο Θανάσης θίχτηκε και της λέει ποιός σου εδωσε το δικαίωμα να μας πεις τι θα κάνουμε σπίτι μας...έτσι αναγκάστηκα να πάρω εγώ μέρος και με όρμηξε μπροστά της .

Η αδερφή μου εννοείται πως από εκείνη την στιγμή όλο με παίρνει τηλέφωνο και με ρωτάει πότε θα χωρίσω και πότε θα χωρίσω. Όμως δεν μπορεί να καταλάβει πόσο πολύ φοβάμαι...

Δεν θέλω αυτόν τον γάμο , φοβάμαι όμως πάρα πολύ πλέον τα πάντα και νομίζω πως δεν έχω σύμμαχο τον Θέο. Οσο για το κράτος δεν υπάρχει αληθινή στήριξη ούτε κάλυψη και κάθομαι στο σπίτι λέγοντας συνέχεια ναι για να μην πειράξει τα παιδιά μας , να μην ξεσπάει τουλάχιστον και σε αυτά. Σκέφτομαι πόσες γυναίκες μπορεί να βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση και κρατιέμαι επίσης σκέφτομαι τα παιδιά μου και δεν φεύγω είτε από το σπίτι (θα μας βρει-μου το έχει πει) , είτε από την ζωή... Ευχαριστώ που δεχθήκατε την ιστορία μου.

Tell us about your thoughtsWrite message

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to Top
Return Back
Close Zoom
Context Menu is disabled by theme settings.